စာတစ္၀ါ တရားတစ္ပြဲ (၄)

စာတစ္၀ါ တရားတစ္ပြဲ (၄)

သုတၱနိပါတ္ ဝိဇယသုတ္ ပါဠိေတာ္ နိႆယ (ဦးဗုဓ္မူ) (အပိုင္း-၁)
_______________________________________
သုတၱနိပါတပါဠိေတာ္
၁-ဥရဂဝဂ္ ၁၁-ဝိဇယသုတ္ေခၚ ကာယဝိစၧိႏၵနိကသုတ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို အမႊန္း (၁၂)ဂါထာႏွင့္တကြ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္သည္ ၁၁၉၅-ခု၊ ဝါေခါင္လေခၚ နံကာလ လဆန္း(၁၀)ရက္ ေသာၾကာေန႔ ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္ ေရးသားၿပီးစီးသည္။

ကုစၧိေရာေဂ မဟာဒါေဟ၊
ဥပၸေႏၷ ပစၥေဝကၡိေတာ။
သာဓူနမပိ အတၳာယ၊
တဒႆာ    သမွိ လိခိေတာ။

ဝမ္းကိုက္နာ ႀကီးစြာေသာကိုယ္ပူနာ ျဖစ္လတ္ေသာ္ ဆင္ျခင္အပ္ေသာ ဝိဇယသုတ္ေခၚ ကာယဝိစၧိႏၵနိကသုတ္ ပါဌ္အနက္အဓိပၸါယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ၾကည့္ရႈမွတ္သား သင္ၾကားေလ့က်က္ ေဆာင္ရြက္ဆင္ျခင္ သိျမင္ဖို႔အတြက္ ထိုအနာေရာဂါမ်ား သက္သာေပ်ာက္ကင္းလတ္ေသာ္ ေရးသားသည္ဟု နိႆ     ယနိဂုံးလာ ဂါထာအရ သိရသည္။

၁၉၂၇-ခုႏွစ္က ပန္းတေနာ္ျမဳိ႕အပိုင္ ၁၂-ရြာ၊ သိမ္ကုန္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ျပင္ဆင္သည့္မူရင္းအတိုင္း ရန္ကုန္ သုဓမၼဝတီစာပုံႏွိပ္တိုက္က ႐ိုက္ႏွိပ္သည့္မူကို ကြန္ပ်ဴတာစာစီခဲ့ရာ ၁၃၇၇-ခု၊ တေပါင္းလဆန္း(၄)ရက္ေန႔က ၿပီးစီးခဲ့ပါသည္။

သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္သည္
၁-ခုဒၵကပါဌ
၂-ဓမၼပဒ
၃-ဥဒါန
၄-ဣတိဝုတၱက
၅-သုတၱနိပါတ ဟူေသာ ငါးက်မ္းတအုပ္အျဖစ္ ျပဳထားေသာဆ႒မူ၌ ပါရွိသည္။

သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၌
၁-ဥရဂဝဂၢ
၂-စူဠဝဂၢ
၃-မဟာဝဂၢ
၄-အ႒ကဝဂၢ
၅-ပါရာယနဝဂၢ ဟု (၅)ဝဂ္ ရွိသည္။
ဂါထာေပါင္း (၁၁၅၅)ဂါထာရွိသည္၊
မ်ားေသာအားျဖင့္ အရိယမ်ိဳး ေဝတာလီမ်ိဳးစသည့္ ခက္ခဲေသာ ဂါထာေတြက မ်ားသည္၊ ဝတၱမ်ိဳးဂါထာမ်ားကား
အနည္းငယ္သာ ပါသည္။

အခ်ိဳ႕သုတ္မ်ား၌ ဂါထာစုဏၰိယ ေရာေႏွာေဟာထားသည္၊
အမ်ားအားျဖင့္ ဂါထာသက္သက္ သုတၱန္ေတြကသာ မ်ားသည္။

၁-ဥရဂဝဂ္၌ ဂါထာနံပါတ္ ၁-မွ ၂၂၃-အထိ။ သုတ္ေပါင္း(၁၂)သုတ္
၁-ဥရဂသုတ္ (၁၇)ဂါထာ၊
၂-ဓနိယသုတ္ (၁၇)ဂါထာ၊
၃-ခဂၢဝိသာဏသုတ္ (၄၁)ဂါထာ၊
၄-ကသိဘာရဒြါဇသုတ္ (၁၇)ဂါထာ၊
၅-စုႏၵသုတ္ (၈)ဂါထာ၊
၆-ပရာဘဝသုတ္၌ (၂၅)ဂါထာ၊
၇-ဝသလသုတ္၌ (၂၇)ဂါထာ၊
၈-ေမတၱသုတ္၌ (၁၀)ဂါထာ၊
၉-ေဟမဝတသုတ္၌ (၃၀)ဂါထာ၊
၁၀-အာဠာဝကသုတ္၌ (၁၂)ဂါထာ၊
၁၁-ဝိဇယသုတ္၌ (၁၄)ဂါထာ၊
၁၂-မုနိသုတ္၌ (၁၅)ဂါထာ၊

၂-စူဠဝဂ္၌ ဂါထာနံပါတ္ ၂၂၄-မွ ၄၀၆-အထိ ။ သုတ္ေပါင္း(၁၄)သုတ္
၁-ရတနသုတ္၌ (၁၈)ဂါထာ၊
၂-အာမဂႏၶသုတ္၌ (၁၄)ဂါထာ၊
၃-ဟိရိသုတ္၌ (၅)ဂါထာ၊
၄-မဂၤလသုတ္၌ (၁၂)ဂါထာ၊
၅-သူစိေလာမသုတ္၌ (၄)ဂါထာ၊
၆-ကပိလ (ဓမၼစရိယ)သုတ္၌ (၁၀)ဂါထာ၊
၇-ျဗာဟၼဏဓမၼိကသုတ္၌ (၃၂)ဂါထာ၊
၈-ဓမၼ (နာဝါ)သုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၉-ကႎသီလသုတ္၌ (၇)ဂါထာ၊
၁၀-ဥ႒ာနသုတ္၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၁-ရာဟုလသုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၁၂-နိေျဂာဓကပၸ (ဝဂႌသ)သုတ္၌ (၁၆)ဂါထာ၊
၁၃-သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္၌ (၁၇)ဂါထာ၊
၁၄-ဓမၼိကသုတ္၌ (၂၉)ဂါထာ၊

၃-မဟာဝဂ္၌ ဂါထာနံပါတ္ ၄၀၇-မွ ၇၇၁-အထိ။ သုတ္ေပါင္း(၁၂)သုတ္
၁-ပဗၺဇၨာသုတ္၌ (၂၀)ဂါထာ၊
၂-ပဓာနသုတ္၌ (၂၅)ဂါထာ၊
၃-သုဘာသိတသုတ္၌ (၅)ဂါထာ၊
၄-ပူရဠာသ(သုႏၵရိက)သုတ္၌ (၃၄)ဂါထာ၊
၅-မာဃသုတ္၌ (၂၄)ဂါထာ၊
၆-သဘိယသုတ္၌ (၃၈)ဂါထာ၊
၇-ေသလသုတ္၌ (၂၆)ဂါထာ၊
၈-သလႅသုတ္၌ (၁၉)ဂါထာ၊
၉-ဝါေသ႒သုတ္၌ (၆၂)ဂါထာ၊
၁၀-ေကာကာလိကသုတ္၌ (၂၂)ဂါထာ၊
၁၁-နာလကသုတ္၌ (၄၅)ဂါထာ၊
၁၂-ဒြယတာႏုပႆနာ သုတ္၌ (၄၃)ဂါထာ၊

၄-အ႒ကဝဂ္၌ ဂါထာနံပါတ္ ၇၇၂-မွ ၉၈၁-အထိ၊ သုတ္ေပါင္း(၁၆)သုတ္
၁-ကာမသုတ္၌ (၆)ဂါထာ၊
၂-ဂုဟ႒ကသုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၃-ဒု႒႒ကသုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၄-သုဒၶ႒က သုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၅-ပရမ႒ကသုတ္၌ (၈)ဂါထာ၊
၆-ဇရာသုတ္၌ (၁၀)ဂါထာ၊
၇-တိႆေမေတၱယ် သုတ္၌ (၁၀)ဂါထာ၊
၈-ပသူရသုတ္၌ (၁၁)ဂါထာ၊
၉-မာဂ႑ိယသုတ္၌ (၁၃)ဂါထာ၊
၁၀-ပုရာေဘဒ သုတ္၌ (၁၄)ဂါထာ၊
၁၁-ကလဟဝိဝါဒသုတ္၌ (၁၆)ဂါထာ၊
၁၂-စူဠဗ်ဴဟသုတ္၌ (၁၇)ဂါထာ၊
၁၃-မဟာဗ်ဴဟသုတ္၌ (၂၀)ဂါထာ၊
၁၄-တုဝ႗ကသုတ္၌ (၂၀)ဂါထာ၊
၁၅-အတၱဒ႑သုတ္၌ (၂၀)ဂါထာ၊
၁၆-သာရိပုတၱသုတ္၌ (၂၁)ဂါထာ၊

၅-ပါရာယနဝဂ္၌ ဂါထာနံပါတ္ ၉၈၂-မွ ၁၁၅၅-အထိ၊ ဝတၳဳဂါထာ ပါရာယနတၳဳတိဂါထာ ပါရာယနာႏုဂီတိ (၃)မ်ိဳးႏွင့္တကြ မာဏဝပုစၧာ (၁၆)ခု ရွိသည္။
ဝတၳဳဂါထာ၌ (၅၆)ဂါထာ၊
၁-အဇိတမာဏဝပုစၧာ၌ (၈)ဂါထာ၊
၂-တိႆေမေတၱယ်မာဏဝပုစၧာ၌ (၃)ဂါထာ၊
၃-ပုဏၰကမာဏဝပုစၧာ၌ (၆)ဂါထာ၊
၄-ေမတၱဂူမာဏဝပုစၧာ၌ (၁၂)ဂါထာ၊
၅-ေဓာတက မာဏဝပုစၧာ၌ (၈)ဂါထာ၊
၆-ဥပသီဝမာဏဝပုစၧာ၌ (၈)ဂါထာ၊
၇-နႏၵမာဏဝပုစၧာ၌ (၇)ဂါထာ၊
၈-ေဟမကမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၉-ေတာေဒယ်မာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၀-ကပၸမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၁-ဇတုကဏၰိမာဏဝပုစၧာ၌ (၅)ဂါထာ၊
၁၂-ဘျဒာဝုဓမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၃-ဥဒယမာဏဝပုစၧာ၌ (၇)ဂါထာ၊
၁၄-ေပါသာလမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၅-ေမာဃရာဇမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
၁၆-ပိဂႋယမာဏဝပုစၧာ၌ (၄)ဂါထာ၊
ပါရာယနတၳဳတိ၌ (၇)ဂါထာ၊
ပါရာယနာႏုဂီတိ၌ (၁၉)ဂါထာ။

၁၃၇၇-ခု၊ တေပါင္းလဆန္း(၇)ရက္
ည ၁၀:၅၆

က၀ိန္မဟာ ၂၀၁၆

*ဇယခဂၢ​ ေအာင္​သံလ်က္​ဂါထာ*

(((​ေ႐ွးဆရာ​ေတာ္​ဘုရားႀကီးမ်ား၏ ဉာဏ္​​ေတာ္​ကြန္​႔​ေရးနည္​းကို နည္​းမွီ​ေရးဖြဲ႔အပ္​ပါသည္​ဘုရား)))

*ဇယခဂၢ​ ေအာင္​သံလ်က္​ဂါထာ*

ဇယံ သယံ နယံ ​ဒဒံ ၊​ဂဒံ ​ေခဒံ ကရံ သႏၲံ။
သတၱာနဉၥ သမံ ဂဒံ၊ ​ေခမံ ပတၱံ န​ေမ သႏၲံ။
                 
        (ဇ ယ၊ ဇ ယ)ဝိပရီတပထ်ာဝတၱဂါထာ

သယံ - ကိုယ္​​ေတာ္​တိုင္​ ၊ ဇယံ-ဇယႏၲံ - ကိ​ေလခပင္​း မာရ္​စစ္​သင္​းဟု တြင္​းပႏွစ္​တန္​ ရန္​သူကုန္​လံုး အၿပီးသတ္​ေခ်မႈန္​း​ေအာင္​​ေတာ္​မူၿပီးထ​ေသာ၊
သတၱာနဉၥ -ကိုယ္​​ေတာ္​မျခား အလားတူစြာ ငဲ့ညႇာသနား သတၱဝါ​ေဝ​ေနယ်အမ​်ားတို႔အားလည္​း။
ဇယံ နယံ - ကိ​ေလခပင္​း မာရ္​စစ္​သင္​းဟု တြင္​းပႏွစ္​တန္​ ရန္​သူကုန္​လံုး ​ေခ်မႈန္​း​ေအာင္​​ေၾကာင္​း နည္​းလမ္​း​ေကာင္​းကို၊ ဒဒံ-ဒဒႏၲံ - ​ေဟာ​ေဖာ္​ၫႊန္​ၾကား ​ေပးသနား​ေတာ္​မူတတ္​ထ​ေသာ၊
(သတၱာနံ) -ကိုယ္​​ေတာ္​မျခား အလားတူစြာ ငဲ့ညႇာသနား သတၱဝါ​ေဝ​ေနယ်အမ​်ားတို႔၏၊
​ေခဒဉၥ - အပါယ္​ဆင္​းရဲ ဒုကၡဝဲ၌ ဝမ္​းနည္​းဟိုက္​ႏြမ္​း မၾကာခဏက်​ေရာက္​ပင္​ပန္​းကို၎၊ ဂဒဉၥ- အပါယ္​​ေရာက္​​ေၾကာင္​း ကိ​ေလသာ​ေရာဂါအ​ေပါင္​းကို၎၊ သႏၲံ -​ေဒသနာ​ျမိဳက္​ေ​ဆး တိုက္​ကာ​ေကြၽးလ်က္​ ​ေအးျမကင္​း​ေပ်ာက္​ျခင္​းကို ၊ ကရံ-က​ေရာႏၲံ-ၾကင္နာ​ေ​႐ွ႕ထား ​ပညာအားျဖင္​့ ျပဳ​ေပး​ေတာ္​မူထ​ေသာ၊ သမံ-ဒုကၡခပ္​သိမ္​း ခ်ဳပ္​ၿငိမ္​းရာမွန္​ ျမတ္​နိဗၺာန္​သို႔ ဧကန္​​ေရာက္​​ေၾကာင္​း ၿငိမ္​း​ေအး​ေသာတရားအ​ေပါင္​းကို၊ ဂဒံ-ဂဒႏၲံ- မရပ္​မနား ႁမြက္​ၾကား​ေတာ္​မူတတ္​ထ​ေသာ၊ ​ေခမံ ပတၱံ-​​ေဘးရန္​ကင္​းလတ္​ နိဗၺာနဓာတ္​ႀကီးသို႔ ​ေရာက္​​ေတာ္​မူၿပီးထ​ေသာ၊ သႏၲံ- အလံုးစံု​ေဘး ကိုယ္​တိုင္​​ေအး၍ အ​ေအး​ေပး​လစ္​ စင္​စစ္​သူ​ေတာ္​ျမတ္​ႀကီးျဖစ္​​ေသာ ျမတ္​စြာဘုရားသခင္​ကို ၊ န​ေမ-နမာမိ-​ေျခ​ေတာ္​ဦးခိုက္​ ရိွခိုးဦးတိုက္​ပါ၏ ျမတ္​စြာဘုရား...။

ဘိကၡဳပညာဝံသာလကၤာ​ေရာ(ဒီပရ​ေဂၤ)
(21.9.2018

''အဇ္ဇေဝ ကိစ္စ'မာတပ္ပံ ''

''အဇ္ဇေဝ ကိစ္စ'မာတပ္ပံ ''

ဥပရိပဏ္ဏာသ နှင့် အပါဒါန် ပါဠိတော်တွင်ပါရှိပါသည် ။

ဓမ္မပဒစသော အဋ္ဌကထာများကလည်း ကိုးကားကြပါသည် ။

ဇာတ်အဋ္ဌကထာ ၆ တွင် ပ သံယုဂ်မဲ့ အာတပံ ဟု ရှိပါသည် ။
သန္ဓိမစပ်ဘဲ ကိစ္စံ အာတပ္ပံ ဟု မူကွဲလည်းရှိပါသည် ။

ကိစ္စံ ကာတဗ္ဗံ ဟု မရှိပါ ။

အာတပ / အာတပ္ပံ အရ ဝီရိယကို ယူရပါသည် ။
ယင်းဝီရိယကို ကိစ္စံ = ပြုရမည် ။

ကိစ္စံ ကို ကာတဗ္ဗံ ဟု
ဖွင့်ပါသည် ။
ကရမှာ ရိစ္စ သုတ်အရ ကရ ဓာတ် ရိစ္စ ဓာတ်ဖြင့်ပြီးသော ကိစ္စံ ပုဒ်သည် ကံဟော ကိတ်ရုပ်ဖြစ်ပါသည် ။
ယင်း၏ ကံ မှာ အာတပ္ပံ ဖြစ်ပါသည် ။

ဓမ္မပဒလာ
''တုမှေဟိ ကိစ္စမာတပ္ပံ ၊
အက္ခာတာရော တထာဂတာ ။

အဖွင့်များနှင့် တိုက်ဆိုင်စစ်ဆေး
ကြည့်တော်မူပါ ။

တပည့်တော် လူဝတ်ကြောင်ပါ ။

🙏🙏🙏🙏🙏

ပုရိသာနံ ကမၼနိယထဒၶါကာေရာ

#ပုရိသာနံ ကမၼနိယထဒၶါကာေရာ#
         ©<>×××××××××××<>®
            ပဥၥဟိ ဘိကၡေဝ အာကာေရဟိ အဂၤဇာတံ ကမၼနိယံ ေဟာတိ ရာေဂန ဝေစၥန ပႆာေဝန ဝါေတန ဥစၥာလိဂၤပါဏဒေ႒န။ ဣေမဟိ ေခါ ဘိကၡေဝ ပဥၥဟာကာေရဟိ အဂၤဇာတံ ကမၼနိယံ ေဟာတိ။
          { ဝိနယပိဋက ပါရာဇိကပါဠိ ၄၈ }
             အာကာရံ ဝုုစၥတိ ကာရဏံ။
            ပုရိသာနံ ဟိ ကာေလန ကာလံ အဂၤဇာတံ ကမၼနိယံ ထဒၶံ ေဟာတိ။ ဧဝံ သမုပၸေႏၷာဝ ပရိပုဏၰအာေရာေဂ်ာတိ ဝဒႏၲိ အာစရိယာ။ န သဗၺဒါ ရာေဂေနဝါတိ ဒ႒ဗၺံ။ ေတေနဝ ဝုတၱံ -
          " ေတန ေခါ ပန သမေယန အညတေရာ ဘိကၡဳ ေဝသာလိယံ မဟာဝေန ကူဋာဂါရသာလာယံ ဒိဝဝိဟာရဂေတာ ဒြါရံ ဝိဝရိတြာ နိပေႏၷာ ေဟာတိ။ တႆ အဂၤမဂၤါနိ ဝါတူပတၳဒၶါနိ ေဟာႏၲီ"တိ။
        ဧကဒါ ပန အညတေရာ ဘိကၡဳ ပါေတာဝ သယနာ ဝု႒ိေတာ ေဟာတိ။ တႆာပိ ကမၼနိယံ ထဒၶံ ေဟာတိ ပႆာေဝန ဝါ ဝေစၥန ဝါ အညတေရန ဝါ ။ ဥပ႒ေကာ ဧေကာ ဒဟရသာမေဏေရာ  ဝတၱပဋိဝတၱံ ပူေရေႏၲာ မုေခါဒကံ ဝါ ဌေပတြာ ပါဒါနိ ဝါ သမၺာဟေႏၲာ သပီေပ ဥပနိသိေႏၷာ ေဟာတိ။ အထ ေခါ ေသာ ဘိကၡဳ သာမေဏရံ ပုစၧိ " ကႎ ပန ေမ သာမေဏရ ကာရဏာ အဂၤဇာတံ အတိထဒၶံ "တိ။ အထ နံ သာမေဏေရာ ဧဝံ ကေထတိ " ဟီး ဟီး ဟီး နာဟံ ဘေႏၲ ဇာနာမီ"တိ။ တဒါ ေသာ ဘိကၡဳ ပဥၥာကာေရ ကေထတိ။ သာမေဏရမၸိ သာဓုကာရံ ဒါေပသိ။ သာမေဏေရာ ဟသမာေနာဝ သာဓုကာရံ အဒါသိ။ အေဟာ သုပဘာေတာ ဝတ > >
သုနကၡတၱံ သုမဂၤလံ၊ သုပဘာသံ သုဝု႒ိတံ။
သုခေဏာ သုမုဟုေတၱာ စ၊ သုယိ႒ံ ျဗဟၼစာရိသု။
         ဧကဒါ ပန ဧေကာ မဟာေထေရာ နိမႏၲိေတာ ဟုတြာ ပါေတာဝ ဥ႒ာယ ဘိကၡဒါယကံ အာဂမယမာေနာဝ နိသိေႏၷာ ေဟာတိ။ ပုရိမမဇၩိမယာေမသု အပၸသုေတၱာ ဟုတြာ ပစၧိမယာေမ ပါေတာဝ ဥ႒ာယ ထိနမိဒၶါဘိဘူေတာ အာပႆေန နိသိေႏၷာ ေဟာတိ။ ေသာ ဧဝံ ဝိလပိ " ဝါး ~ ~ ~ ေမထုနံ ပရိဘုဥၨိတုကာေမာမွီ"တိ။ တသၼႎ ခေဏ နိမႏၲေကာ ဥပါသေကာ ဥပဂႏ ႖ာ  အာဟ " ကီဒိသံ ဘေႏၲ ေမထုနံ အဟံ ဒဒါမီ" တိ။ အထ ေခါ ေသာ အေညနညံ ပဋိစၧာေဒတုကာေမာ " န တံ ေကာစေညာ ယာဂုေမဝါ " တိ အာဟ။  ဥပါသေကာ နံ ေဂဟံ ေနတြာ ယာဂုံ ေဒတိ။ ေထေရာ ဘတၱံ ဘုဥၨိတုကာေမာ ပိ ယာဂုေမဝ ပိဝိတြာ ပစၥာဂေတာ ေဟာတိ။   
သိယာ အကုသလံ ဓမၼံ ပဋိစၥ ကုသေလာ ဓေမၼာ ဥပၸဇၨတိ ေတတာဒိပစၥယာတိ အဘိဓမၼေဒသနံ မနသိ ကရိတြာ ကုသေလသု ဓေမၼသု သမုေတၱဇကာ သမၸဟံသကာ သမာဒေပႏၲာ ေဟာႏၲဳ။ ကလႅမုဒုဝိနီဝရဏစိတၱာ ေဟာႏၲဴတိ။
ပုရိသာနံ ကမၼနိယာကာရဋီကာ နိ႒ိတာ။
               သမေဏာ ေမဃဝံေသာ

မင္းကြန္းတိပိဘခင္ဧ။္ နိ႐ုတၱိဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ဒြန္ကမၼဝါ

မင္းကြန္းတိပိဘခင္ဧ။္ နိ႐ုတၱိဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ဒြန္ကမၼဝါ
..............*****............
ဒြန္ကမၼဝါသည္ ၁။ ပါဠိေတာ္နည္း+၂။ဋီကာနည္းလို႔ ႏွစ္မ်ိဳး ႐ွိရာ ပါဠိေတာ္နည္းမွာ (က)ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္ သံဃာဒိေသသ္ခန္း ကုဋိကာရသိကၡာပုဒ္လာ ကုဋိဝတၳဳ ၾသေလာကန သမၼဳတိကမၼဝါ မွာ(ဣတၳႏၷာမၪၥ ဣတၳႏၷာမၪၥ ဘိကၡဴ  သမၼေႏၷယ် (သမၼႏၷတိ)လို႔ နာမည္ကို ဒြန္မတြဲဘဲ ဧကဝုစ္ သုံးသလို (နာေဂါစ သီေဟာစ ဒေတၱာစ)သာမေဏရာ လို႔ သုံးတဲ့ ကုဋိဝတၳဳၾသေလာကနာဒိပါဠိ အႏုေလာမဒြန္ကမၼဝါ+(ခ)ဝိနည္းစူဠဝါ ကမၼကၡႏၶက တဇၨနီယကမၼ ကမၼဝါစာမွာ (ဣေမ ပ႑ဳက+ေလာဟိတကာ ဘိကၡဴ -ပ႑ဳက+ေလာဟိတကာနံ ဘိကၡဴနံ )လို႔ နာမည္ေဟာပုဒ္ကို အသမာဟာရဒြန္ ဗဟုဝုစ္ သုံးသလို (ဣေမ နာဂသီဟဒတၱာ သာမေဏရာ လို႔)သုံးတဲ့ တဇၨနီယကမၼ ပါဠိအႏုေလာမ ဒြန္ကမၼဝါလို႔ ၂မ်ိဳး႐ွိျပန္တယ္။
ဒီ ၂မ်ိဳးအလို (သုဏာတု ေမ ဘေႏၱ သံေဃာ၊ဣေမ နာေဂါစ သီေဟာစ ဒေတၱာစ- သာမေဏရာ (ဣေမ နာဂသီဟဒတၱာ-သာမေဏရာ)အာယသၼေတာ တိႆ     ႆ      ဥပသမၸဒါေပကၡာ၊ ပရိသုဒၶါ အႏၲရာယိေကဟိ ဓေမၼဟိ။)လို႔ ျဖစ္ျပီး ေနာက္က ဝါက်မွာ ေ႐ွ႔မွာသုံးခဲတဲ့ ဣေမ-ကို ငဲ့၍ ( ပရိပုဏၰိ+ေမသံ ပတၱစီဝရံ။)လို႔ ဣမသဒၵါႏွင့္ အမ်ားက သုံးၾကေသာ္လည္း မင္းကြန္းတိပိ ဘခင္ၾကီးကား ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ေ႐ွးနိႆ      ယတို႔ကို ေထာက္ထား၍(ပရိပုဏၰံ ေတသံ ပတၱစီဝရံ)လို႔ တ-သဒၵါႏွင့္ သုံးထားေပသည္။
*နိ႐ုတိၱပါဠိ အသုံးမွာ တဖန္ထပ္ညႊန္ျပလိုလွ်င္ တ-သဒၵါနွင့္ခ်ည္း သုံးရသည္တဲ့။*
ဥပမာ။ ။သုဏာတု ေမ ဘေႏၲ သံေဃာ။(ဥေယ်ာဇနဝါက်)ဣတၳႏၷာေမာစ ဣတၳႏၷာေမာစ ဘိကၡဴ  ဣတၳႏၷာမႆ      ဘိကၡဳေနာ သံဃေဘဒါယ ပရကၠမႏၲႆ      အႏုဝတၱကာ ဝဂၢဝါဒကာ။(ဝတၳဳဳ ျပ ဥေဒၵသဝါက် တနည္း အေျခခံ မူလစကား)ေတ တံ ဝတၳဳံ နပဋိနိႆ      ဇၨႏၲိ။တဖန္ထပ္ညႊန္ျပ အႏုေဒၵသဝါက် တနည္း ထပ္ညႊန္ျပ ဒုတိယစကား).....
ဣဒံ ေမ ဘေႏၲ နဝံ ဒုႆ      ယုဂံ ဘဂဝႏၲံ ဥဒၵိႆ       သာမံ ကႏၲံ သာမံ ဝါယိတံ ။(ဝတဳ ၳဳျပ ဥေဒၵသ ဝါက် တနည္း အေျခခံ မူလစကား) တံ ေမ ဘေႏၲ ဘဂဝါ ပဋိဂၢဏွာတု အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ။(ထပ္ညႊန္ျပ အႏုေဒၵသဝါက် တနည္း ထပ္ညႊန္ျပ ဒုတိယစကား)။
ေဝယန္ဘုံသာ ဝိ-၃ နိႆ      ယသစ္ ၁၉၇ံ ႏွင့္ဆင္တဲ ဝိ-၃ နိႆ      ယ၂၀၆ံ တို႔မွာလည္း ပရိပုဏၰ+ႆ    ပတၱစီဝရံ-၌ ပရိပုဏၰံ-အႆ     -ဟု ပုဒ္ျဖတ္၍ အႆ     -ထိုပၪၥင္းေလာင္းအား(ဧ။္) ပတၱစီဝရံ-သပိတ္သကၤန္းသည္၊ပရိပုဏၰံ-ျပည့္စုံျပီ-လို႔ အႆ      ကို တသဒၵါဧ။္ ကာရိယ အျဖစ္သာ အနက္ေပးထားသည္၊(ဤ)လို႔ ဣမသဒၵါဧ။္ ကာရိယအျဖစ္ အနက္မေပးေပ။

ဤ ပါဠိေတာ္+ ေ႐ွးနိႆ     ယတို႔ကို ေထာက္၍ (ဣေမ နာေဂါစ သီေဟာစ ဒေတၱာစ- သာမေဏရာ အာယသၼေတာ တိႆ        ႆ       ဥပသမၸဒါေပကၡာ၊ ပရိသုဒၶါ အႏၲရာယိေကဟိ ဓေမၼဟိ၊(ဝတၳဳ ျပ ဥေဒၵသစကား)ပရိပုဏၰံ ေတသံ ပတၱစီဝရံ(ထပ္ညႊန္ျပ အႏုေဒၵသစကား) လို႔ နိ႐ုတၱိဉာဏ္အျမင္ ႐ွိ၍ ရဲရဲၾကီး ျပင္သြားေပသည္။ပရိပုဏၰ+ႆ      ပတၱစီဝရံ ၌ အႆ     -ကလည္း (အႏုေဒၵသစကားမို႔) တ-သဒၵါဧ။္  ကာရိယတဲ့။
နေမာ ေမ တိပိဋကပိတုေနာ ..
နေမာ ေမ တိပိဋကပိတုေနာ. .
နေမာ ေမ တိပိဋကပိတုေနာ..

တပည့္ေတာ္တို႔လည္း ပါဠိေရးတဲ့အခါ ပါဠိနိ႐ုတၱိ ပါဠိဂတိအတိုင္း အဟံ ဘေႏၲ အာစရိယႆ        သႏၲိေက ဓမၼာစရိယဂေႏၳ ဥေဒၵသာမိ ပရိပုစၧာမိ၊န ေတ ဂႏၴာ ယာဝဇၨကာလံ ပရိပုဏၰာ၊ ကသၼာ-ေသာ+ဟံ ယသၼာ ပႆ      ာမိ သီလဝတႎ နာမ အဘိ႐ူပံ-လို႔ ေရးၾကစို႔လား......
(ပႆ     ာမိ-ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနမိတယ္)

Crd

သံဃာဋိကဏၰသုတ္ အေတြးစ

သံဃာဋိကဏၰသုတ္ အေတြးစ

ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ကိုယ့္ဘုရားခန္းကို ဓာတ္ဖမ္းေနရင္းနဲ႔
ဣတိဝုတ္လာ "သံဃာဋိကဏၰသုတ္" ေခါင္းထဲေပၚလာၿပီး
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လိပ္ျပာမလုံ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီပို႔စ္နဲ႔ ကိုယ့္လူေတြ အေဖာ္ညိႇပါရေစ။

(ငါဘုရားရဲ႕ ဒုကုဋ္သကၤန္းအစြန္းကို ဆဲြၿပီး ငါဘုရားေနာက္က ဖဝါးေျခထပ္ လိုက္ေနေပမဲ့ တရားကိုမျမင္ရင္ ငါဘုရားကို ျမင္ရာမေရာက္ဘူး၊ ငါဘုရားနဲ႔ အေဝးမွာရွိေနသူပဲတဲ့။
ဘုရားရွင္ကို ဖူးျမင္ရာမွာ ပကတိမ်က္စိနဲ႔ ဖူးျမင္တာထက္ ဉာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ဖူးျမင္ရတာက ပဓာနက်လို႔ပါတဲ့ဗ်ာ။)
ps/ ကိုယ္က ဓမၼ-ဆိုလို႔ မီးေသြးခဲြတဲ့ ဓားမေလာက္ပဲ ျမင္ေသးတာဗ်။

‘‘သံဃာဋိကေဏၰ ေစပိ, ဘိကၡေဝ, ဘိကၡဳ ဂေဟတြာ ပိ႒ိေတာ ပိ႒ိေတာ အနုဗေႏၶာ အႆ ပါေဒ ပါဒံ နိကၡိပေႏၲာ, ေသာ စ ေဟာတိ အဘိဇၩာလု ကာေမသု တိဗၺသာရာေဂါ ဗ်ာပႏၷစိေတၱာ ပဒု႒မနသကၤေပၸါ မု႒ႆတိ အသမၸဇာေနာ အသမာဟိေတာ ဝိဗ႓ႏၲစိေတၱာ ပါကတိႁႏၵိေယာ၊ အထ ေခါ ေသာ အာရကာဝ မယွံ, အဟၪၥ တႆ။ တံ ကိႆ ေဟတု? ဓမၼၪႇိ ေသာ, ဘိကၡေဝ, ဘိကၡဳ န ပႆတိ။ ဓမၼံ အပႆေႏၲာ  န မံ ပႆတိ။
(ဣတိဝုတၱက ပါဠိ၊ ၂၅၇)

ေသာ အာရကာဝ မယွံ, အဟၪၥ တႆာတိ ေသာ ဘိကၡဳ မယာ ဝုတၱံ ပဋိပဒံ အပူေရေႏၲာ မမ ဒူေရေယဝ, အဟၪၥ တႆ ဒူေရေယဝ။
ဧေတန မံသစကၡဳနာ တထာဂတဒႆနံ ႐ူပကာယသေမာဓာနၪၥ  အကာရဏံ, ဉာဏစကၡဳနာဝ ဒႆနံ ဓမၼကာယသေမာဓာနေမဝ စ ပမာဏႏၲိ ဒေႆတိ။ ေတေနဝါဟ ‘‘ဓမၼၪႇိ ေသာ, ဘိကၡေဝ, ဘိကၡဳ န ပႆတိ, ဓမၼံ အပႆေႏၲာ န မံ ပႆတီ’’တိ။ (ဣတိဝုတ္-႒။ ၂၈၀)

မုိးနတ္သား acc

ဣတိဝုတၱကပါဠိေတာ္ သုခပတၳနာသုတ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဝမွ် ဓမၼဒါန

ဣတိဝုတၱကပါဠိေတာ္ သုခပတၳနာသုတ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဝမွ် ဓမၼဒါန  🙏

သီလံ ရေကၡယ် ေမဓာဝီ,
ပတၳယာေနာ တေယာ သုေခ၊
ပသံသံ ဝိတၱလာဘၪၥ,
ေပစၥ သေဂၢ ပေမာဒနံ။

    ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ဘဝဝယ္ နတ္ျပည္၌ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လားေရာက္ရျခင္းကိုလည္းေကာင္း ဤခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းသံုးပါးတို႔ကို ေတာင့္တေသာ ပညာရွိသည္ သီလကို ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။

အကေရာေႏၲာပိ ေစ ပါပံ, ကေရာႏၲမုပေသဝတိ၊
သကႋေယာ ေဟာတိ ပါပသၼႎ,
အဝေဏၰာ စႆ ႐ူဟတိ။

  မေကာင္းမႈကို (မိမိ)မျပဳေသာ္လည္း မေကာင္းမႈျပဳသူကို မွီဝဲဆည္းကပ္မူ “ဤသူသည္ မေကာင္းမႈကို ျပဳမူလည္းျပဳအပ္ၿပီ၊ ျပဳမူလည္းျပဳလတၱံ႕”  ဤသို႔ မေကာင္းမႈ၌ ယံုမွားခံရ၏၊ မေကာင္းသတင္း ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္လည္း  (စြပ္စြဲကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္လည္း) မေကာင္းမႈျပဳသူကို မွီဝဲေသာ ထုိသူ႕အေပၚသို႔ ေရာက္၏။

ယာဒိသံ ကု႐ုေတ မိတၱံ,
ယာဒိသံ စူပေသဝတိ၊
သ ေဝ တာဒိသေကာ ေဟာတိ, သဟဝါေသာ ဟိ တာဒိေသာ။

  အၾကင္သူသည္ အၾကင္ ေကာင္း မေကာင္း သေဘာရွိေသာသူကို အေဆြခင္ပြန္းျပဳ၍ မွီဝဲဆည္းကပ္၏၊ ထုိသူသည္ ထုိေကာင္း မေကာင္းရွိသူသာ ျဖစ္၏၊ မွန္၏၊ အတူတကြ ေပါင္းေဖာ္ေနထုိင္သူသည္ ထုိအတူတကြ ေနထုိင္သူႏွင့္ တူေသာ သေဘာရွိသည္သာ ျဖစ္၏။
(အၾကင့္ေၾကာင့္ အတူတကြ ေပါင္းေဖာ္ေနထုိင္သူသည္ ထုိအတူတကြ ေနထုိင္သူႏွင့္ တူေသာ သေဘာရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ ယုတ္မာေသာသူကို မွီဝဲျခင္းကို မျပဳအပ္ေပ။)

ေသဝမာေနာ ေသဝမာနံ,
သမၹဳေ႒ာ သမၹဳသံ ပရံ၊
သေရာ ဒိေဒၶါ ကလာပံဝ, အလိတၱမုပလိမၸတိ၊
ဥပေလပဘယာ  ဓီေရာ,
ေနဝ ပါပသခါ သိယာ။

   အဆိပ္ျဖင့္ လိမ္းက်ံအပ္ေသာ ျမႇားက်ည္ေတာက္၌တည္ေသာ အဆိပ္လူးျမားသည္ အဆိပ္ မလိမ္းက်ံေသးေသာ မိမိသည္ေတြ႕ထိအပ္ေသာ ျမႇားအေပါင္းရွိေသာ ျမႇားက်ည္ေတာက္ကို မိမိအဆိပ္ျဖင့္ လိမ္းက်ံကူးစက္သကဲ့သို႔ မွီဝဲဆည္းကပ္ခံရသူ သူယုတ္မာသည္ မိမိသို႔ မွီဝဲဆည္း ကပ္လာသူ သူေတာ္ေကာင္းကို မိမိ၏ ယုတ္မာမႈျဖင့္ လိမ္းက်ံ ကူးစက္၏၊အတူတကြ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ လက္ခံသူ သူယုတ္မာသည္ မိမိသို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံလာသူ သူေတာ္ေကာင္းကို မိမိယုတ္မာမႈျဖင့္ လိမ္းက်ံ ကူးစက္၏၊ ပညာရွိသည္ ဤသို႔ ယုတ္မာမႈျဖင့္ လိမ္းက်ံ ကူးစက္ျခင္းမွ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ယုတ္မာေသာ အေဆြခင္ပြန္း ရွိသူမျဖစ္ရာ။

ပူတိမစၧံ ကုသေဂၢန,
ေယာ နေရာ ဥပနယွတိ၊
ကုသာပိ ပူတိ ဝါယႏၲိ,
ဧဝံ ဗာလူပေသဝနာ။

  အၾကင္သူသည္ ငါးပုပ္ကို သမန္းျမက္ျဖင့္ ထုပ္၏၊ ထုိသူ၏ သမန္းျမက္တို႔သည္ မပုပ္ကုန္ေသာ္လည္း ပုပ္ေသာငါးႏွင့္စပ္သျဖင့္ ပုပ္ေသာအနံ႔ရွိသည္ျဖစ္၍ လႈိင္ကုန္သကဲ့သို႔ သူမိုက္ကိုမွီဝဲျခင္းသည္ ဤအတူ အပုပ္နံ႔လႈိင္ကုန္၏၊(ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ဥပမာႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းရွိ၏။)

တဂရၪၥ ပလာေသန, ေယာ နေရာ ဥပနယွတိ၊
ပတၱာပိ သုရဘိ ဝါယႏၲိ, ဧဝံ ဓီ႐ူပေသဝနာ။

  အၾကင္သူသည္ ေပါက္ရြက္ျဖင့္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကို ထုပ္၏၊ ထုိသူ၏ ေပါက္ရြက္တို႔သည္ အနံ႔မရွိကုန္ေသာ္လည္း ေမႊးေသာ ေကာင္းေသာ ေတာင္ဇလပ္ပန္းႏွင့္စပ္သျဖင့္ အေမႊးနံ႔ လႈိင္ကုန္သကဲ့သို႔ ပညာရွိကို မွီဝဲသူတို႔သည္ ဤအတူ အေမႊးနံ႔ လႈိင္ကုန္၏။ (ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ဥပမာႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းရွိ၏။)

တသၼာ ပတၱပုဋေႆဝ ,
ဉတြာ သမၸာကမတၱေနာ၊
အသေႏၲ နုပေသေဝယ်,
သေႏၲ ေသေဝယ် ပ႑ိေတာ၊
အသေႏၲာ နိရယံ ေနႏၲိ,
သေႏၲာ ပါေပႏၲိ သုဂၢတႎ။

   အၾကင့္ေၾကာင့္ သူယုတ္မာကိုမွီဝဲဆည္းကပ္ျခင္း သူေတာ္ေကာင္းကိုမွီဝဲဆည္းကပ္ျခင္း၏ ဤသို႔သေဘာရွိကုန္ေသာ အက်ိဳး အျပစ္ရွိကုန္သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖက္ရြက္ထုပ္ကဲ့သို႔ မိမိေကာင္းက်ဳိး မေကာင္းက်ဳိးကို သိ၍ ပညာရွိသည္ သူယုတ္မာတို႔ကို မမွီဝဲရာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကိုသာ မွီဝဲရာ၏၊သူယုတ္မာတို႔သည္ ငရဲသို႔ ေဆာင္တတ္ကုန္၏၊သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ေစတတ္ကုန္၏။

အရွင္ေခမိႏၵ ၂၀၁၅။

နီ၀ရဏအဖြင့္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ျခင္း

နီ၀ရဏအဖြင့္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ျခင္း
____________________________

နီ၀ရဏႏွင့္ ပတ္သတ္လို႔
Buddhist literature ထဲမွာ

နီ၀ရဏ၊ အာ၀ရဏ၊
ေစတေသာ အဇၥ်ာရုဟ၊ ပညာယဒုဗၺလီကရဏ
(အဂၤုတၱရနိကာယ၊ အာ၀ရဏသုတၱ)၊

ၾသနာဟန၊ ပရိေယာနာယန (သီလကၡႏၶပါဠိ၊ ႏွာ၊ ၂၃၁)၊

အကုသလရာသိ (အကုသလရာသိသုတၱ၊ အဂၤုတၱရနိကာယ)၊

စ်ာနပဋိပကၡ၊ (ဓမၼသဂၤဏီအႏုဋီကာ၊စ်ာနပဋိပကၡဘူတာနိေယ၀ နီ၀ရဏာနိ နိဒၶ႒ာနီတိ)

စ်ာနပစၥနီက (နီ၀ရဏာနိ ဟိ စ်ာနဂၤပစၥနီကာနိ)၊

အႏၶကရဏ၊ အစကၡဳကရဏ၊ အၫာဏကရဏ၊ ပညာနိေရာဓ၊ ၀ိဃာတပကၡိယ၊ အနိဗၺာနသံ၀တၱနိက (သံယုတၱနိကာယ၊ နီ၀ရဏသုတၱ)

ေစတေသာ ဥပကၠိေလေသာ (အာ၀ရဏနီ၀ရဏသုတၱ၊ သံယုတၱနိကာယ) စေသာ ပရိယာယ္ပုဒ္မ်ားစြာျဖင့္ ဖြင့္ျပေတာ္မူထားတာ ေတြ႕ရပါသည္၊

early Buddhism ထဲမွာ အဲဒီပုဒ္ တစ္ပုဒ္စီမွာ different function ရွိၾကေပမယ့္၊ အင္မတန္ကြဲျပားေသာ ျခားနားခ်က္အေနျဖင့္ ေဟာျပ ေတာ္မူထားတာ မေတြ႕ရပါ။

သို႔ေသာ္ အဲဒီပုဒ္မ်ားစြာထဲက အာ၀ရဏ ႏွင့္ နီ၀ရဏကို အဂၤုတၱိဳရ္ဋီကာ ဆရာေတာ္က
(ဒုတိယႆ ပဌေပ အာ၀ရႏၱီတိ အာ၀ရဏာ၊ နီ၀ါရယႏၱီတိ နီ၀ရဏာ၊ ဧတၳ စ အာ၀ရႏၱီတိ ကုသလဓမၼဳပၸတၱႎအာဒိေတာ ပရိ၀ါေရႏၱိ၊ နီ၀ါရယႏၱီတိ နိရ၀ေသသေတာ ၀ါရယႏၱီတိ အေတၳာ၊ တသၼာ အာ၀ရဏ၀ေသနနာတိ အာဒိေတာ ကုသလုပၸတၱိ၀ါရေဏန၊ နီ၀ရဏ၀ေသနာတိ နိရ၀ေသသေတာ ၀ါရဏ၀ေသနာတိ ဧ၀ေမတၳ အေတၳာ ဒ႒ေဗၺာ (အံ၊ဋီ၊၃၊၂၂) ဟုဖြင့္ျပေတာ္မူျပီး
ကုသိုလ္ျဖစ္ခြင့္ကို ဦးစြာ ပထမ တားျမစ္ျခင္းကို အာ၀ရဏ၊

ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းကို အၾကြင္းမဲ့တားျမစ္ျခင္းကို နီ၀ရဏဟု

အာ၀ရဏမွ အာဥပသာရပုဒ္ကို အစ= အာဒိအနက္ၾကံျပီး၊ နီ၀ရဏမွ နီဥပသာရပုဒ္ကိုလည္း အလုံးစုံ= နိရ၀ေသသအနက္ၾကံကာ အာ၀ရဏႏွင့္ နီ၀ရဏႏွစ္ပါးတို႔၏ အထူးကိုဖြင့္ျပေတာ္မူသည္၊ 

အ႒ကထာဆရာေတာ္က ၎သုတ္အဖြင့္မွာပင္ (ဒုတိယႆ ပဌေမ အာ၀ရဏ၀ေသန အာ၀ရဏာ၊ နီ၀ရဏ၀ေသန နီ၀ရဏာ၊ အံ၊႒၊၃၊ ၂၆) ဟုအာ၀ရဏႏွင့္ နီ၀ရဏတို႔၏ အနက္ထူးကို ခြဲျခားမျပပါပဲ၊

အာ၀ရဏမွ အာဥပသာရပုဒ္၊ နီ၀ရဏမွ နီဥပသာရပုဒ္တို႔ကို အနက္မဲ့ၾကံကာ ဖြင့္ျပေတာ္မူသည္၊ ဥပသာရပုဒ္၏ ေဟာႏႈိင္ေသာ အနက္သုံး နက္ျဖစ္ေသာ ဓာတြတၳဗာဓက-ဓါတ္အနက္ကို တားျမစ္ျခင္း၊ ဓာတြတၳ၀ိေသသက-ဓါတ္အနက္ကို အထူးျပဳျခင္း၊ ဓာတြတၳာႏု၀တၱက-ဓါတ္အနက္ကို အစဥ္လိုက္ျခင္းဟု ဓါတ္၏အနက္သုံးမ်ိဳးရွိသည္တြင္ အ႒ကထာဆရာေတာ္က အာဥပသာရပုဒ္ႏွင့္ နီဥပသာရပုဒ္တို႔ကို ဓာတြတၳာႏု၀တၱကဟုၾကံျပီး၊ ဋီကာဆရာေတာ္က ၄င္းပုဒ္တို႔ကို ဓာတြတၳ၀ိေသသကဟုၾကံေတာ္မ
ူေလသည္ဟု နားလည္ႏုိင္ပါသည္။

အ႒ကထာဆရာေတာ္၏ အလိုအရဆိုရင္ အာ၀ရဏႏွင့္ နီ၀ရဏက

Buddhist Psychological points of view ကေနၾကည့္ရင္ different function ရွိေပမယ့္၊ ကြဲျပားျခားနားမႈမရွိေသာ အသံကြဲ အေၾကာင္းတူျဖစ္ေၾကာင္းကို အာ၀ရဏ၊ နီ၀ရဏ ပုဒ္တို႔၏ ၀ရဓါတ္မ်ားက သက္ေသခံေနသလို၊

အရေကာက္ရာမွာလည္း နီ၀ရဏငါးပါးကိုသာ ေကာက္ေသာေၾကာင့္ ပါဠိေတာ္၏ ဆိုလိုရင္းႏွင့္လည္း ကိုက္ညီေပသည္။ (အာ၀ရဏ၊ အာ+၀ရ+ယု၊ နီ၀ရဏ နီ+၀ရ+ယု)

တစ္ဖက္က ဋီကာဆရာေတာ္က ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းကုိ အစမွတားျမစ္တတ္ေသာေၾကာင့္၊ အာ၀ရဏ၊ အၾကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ တားျမစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ နီ၀ရဏဟုဆိုေသာေၾကာင့္၊ အာ၀ရဏႏွင့္ နီ၀ရဏတို႔၏ အရေကာက္မ်ား ကြဲျပားရဖြယ္ရွိေနေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ဋီကာဆရာေတာ္အလိုလည္း နီ၀ရဏငါးပါးသာ ေကာက္ျပေလရျပန္ေလသည္။

ဒါဆိုဋီကာဆရာေတာ္ အလိုအရဆိုလွ်င္ နီ၀ရဏငါးပါးကိုယ္တိုင္ပင္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို အစမွတားျမစ္ေသာ အခိုက္မွာ အာ၀ရဏ အမည္ရျပီး၊ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို အၾကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ တားျမစ္ေသာ အခိုက္မွာ နီ၀ရဏ အမည္ရသည္ဟု ၾကံရဖြယ္ရွိေနသည္။

ဒီ problem နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး Ven. Sentot ကသူ႔ရဲ႕ PhD thesis ထဲမွာ “Thus, several facts gathered above here lead us to conclude that in general the meaning of āvaraṇa designates the five hindrances” ဟု ထုတ္ျပခဲ့ေပမယ့္ ေျပလည္ေသာ solution မျဖစ္သလို၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္လာအတိုင္း အေရာက္ေကာက္ျပရုံမွ်သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ complicated situation ကား ထြက္ေပၚျမဲသာေပ၊

အေၾကာင္းကား Early discourses  အလိုေထာက္ျပီး အရေကာက္သြားျခင္းက၊ later Buddhism ျဖစ္ေသာ အ႒ကထာဆရာေတာ္၏ ဖြင့္ျပခ်က္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားလိုက္သလိုပင္ ျဖစ္ေနသည္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဋီကာဆရာေတာ္ ဖြင့္ျပေတာ္မူေသာ အဖြင့္ ႏွစ္ခ်က္ထဲမွာ အာ၀ရဏႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အဖြင့္အတြက္ အထူးေျပာစရာ မရွိေပမဲ့၊ နီ၀ရဏအဖြင့္ႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ဒီစာေဆာင္က ေလ့လာဆန္းစစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

ဋီကာဆရာေတာ္၏ အလိုအရ
နီ ဥပသာရပုဒ္ကို နိရ၀ေသသ ဟု ဖြင့္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ နီ၀ရဏတရား ငါးပါး (အျခားကြဲလြဲေသာ အေရာ အတြက္မ်ားရွိေသးေသာ္လည္း ဤေနရာမွာ ငါးပါးသာ) က ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းကို အၾကြင္းမဲ့တားျမစ္တတ္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ယူရေလမည္၊

နီ၀ရဏတို႔သေဘာမွာ စ်ာနႏၱရာေယာ၊ မဂၢႏၱရာေယာ သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ စ်ာန္ႏွင့္ မဂ္ကိုသာ အႏၱရာယ္ျပဳတတ္ေလသည္၊ သဂၢႏၱရာေယာ တည္းဟူေသာ နတ္ျပည္၏အႏၱရာယ္ျဖစ္ေအာင္ မတားျမစ္ႏႈိင္ေပ၊

နီ၀ရဏတရားငါးပါးကသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အၾကြင္းက်န္မရွိေအာင္ တားျမစ္ႏႈိင္ပါလ်ွင္ သံသရာတစ္ေလ်ာက္မွာ နီ၀ရဏ မျဖစ္ဖူးသူ မရွိေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွလည္း ေကာင္းေသာဘုံဘ၀ကို ေရာက္ရဖို႔မရွိႏႈိင္ေပ။ (အေထာက္ထားလိုေသး)

ဒါအျပင္ သုတၱန္ရႈ႕ေထာင့္က ၾကည့္ပါလွ်င္ နီ၀ရဏတရားေတြက (အကုသိုလ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေကာင္းသည္ကားမွန္၏ သို႔ေသာ္) အသုံးျပဳတတ္မယ္ဆိုရင္၊ အရင္းအနီးျပဳတတ္မယ္ဆိုရင္၊ နီ၀ရဏတရားေတြကို ရႈ႕မွတ္ျပီး ၫဏ္္စဥ္အဆင့္ဆင့္ တက္သြားႏႈိင္သည္ကို မဟာသတိပ႒ာနသုတ္္လာ ဓမၼာႏုပႆနာအခန္းကို ေထာက္ေသာအားျဖင့္၎၊ အဘိဓမၼာရႈ႕ေထာင့္က ၾကည့္ျပန္ပါလွ်င္လည္း အကုသေလာ ဓေမၼာ ကုသလႆ ဓမၼႆ ေကသဥၥိ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ ကိုေထာက္ျပီး ဒီနီ၀ရဏျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္တရားေတြက ကုသိုလ္တရားေတြကို ဥပနိႆယပစၥည္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ႏႈိင္ေလသည္။

ဒါေၾကာင့္ နီ၀ရဏတရားေတြက ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းကို အၾကြင္းမဲ့ မတားျမစ္တတ္သည္ကို နားလည္ႏႈိင္ေပသည္။

ဒါျဖင့္ ဋီကာဆရာေတာ္ဘက္က ဒီဃနိကာယ္ထဲက သာမညဖလသုတၱ၊ သုဘသုတၱ၊ ဥဒုဗၺရိကသုတၱတို႔ထဲမွာ၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္ထဲက မဟာအႆပုရသုတၱ၊ မဟာဟတၳိပေဒါပမသုတၱ၊ ကႏၵရကသုတၱ၊ ေဃာတမုခသုတၱ၊ မဟာတဏွခၤယသုတၱတို႔ထဲမွာ၊ အဂၤုတၱရနိကာယ၊ စတုကၠနိပါတထဲက သီလသုတၱ၊ အတၱႏၱပသုတၱတို႔ထဲမွာ ျမတ္ဗုဒၶက ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏအစား အဘိဇၥ်ာလုိ႔ ေဟာထားသည္ မဟုတ္လား၊ အဘိဇၥ်ာက ကမၼပဒေျမာက္တဲ့အတြက္ နတ္ျပည္အႏၱရာယ္ကို ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္ပါလားဟု ေမးဖြယ္ရွိေပသည္။

မျဖစ္ေစပါဟုသာ ေျဖရေပမည္၊ အေၾကာင္းကား ၎သုတ္ေတြထဲမွာ ေဟာထားေသာ အဘိဇၥ်ာသည္ ကမၼပဒေျမာက္ေသာ အဘိဇၥ်ာမဟုတ္ေပ၊ ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏအဓိပၸါယ္ေဆာင္ေသာ၊ ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏအဓိပၸါယ္ကိုသာယူရ
ေသာ အဘိဇၥ်ာျဖစ္ျပီး၊  ကမၼပဒေျမာက္ေသာ အဘိဇၥ်ာႏွင့္ ျခားနားသည္ကို ထိုထိုအဖြင့္တို႔အရသိႏႈိင္ေပသည္၊ (thesis အတြက္သုံးေသာအခါတြင္ အေထာက္ထား အျပည့္စုံထည့္သုံးရန္)။

ဒါေၾကာင့္ ဒီအဖြင့္ေနရာမွာ နီ၀ရဏႏွင့္ အာ၀ရဏပုဒ္တို႔မွ အာ၊ နီ ဥပသာရပုဒ္တို႔ကို အနက္ရွိၾကံျခင္းထက္ (ဓါတြတၳ၀ိေသသကဟုၾကံျခင္းထက္)၊ အ႒ကထာဆရာေတာ္၏ အဖြင့္အတုိင္း ဓါတြတၳာႏု၀တၱကဟုၾကံျခင္းက ပိုသင့္ေလွ်ာ္သလို၊ အလားတူ အဖြင့္မ်ားစြာကိုလည္း Buddhist literature ထဲမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း မ်ားစြာဖြင့္ျပထားသည္ကိုလည္း ေတြ႕ႏႈိင္ေပသည္။

၎အဖြင့္တို႔ကား ဣတိ၀ုတၱက အ႒ကထာ တဏွာသံေယာဇနသုတ္အဖြင့္မွာလည္း နီ၀ရဏကို အပိစ ၀ိေသေသန အ၀ိဇၨာ နိဗၺာနသုခံ နိ၀ါေရတီတိ နီ၀ရဏႏၱိ၀ုတၱာ (၅၅-၅၆) နီဥပသာရပုဒ္ကို ဓာတြတၳာႏု၀တၱကအနက္အျဖင့္ ဖြင့္ျပေတာ္ မူထားသလို၊ အာ၀ရဏံ ကာတုႏၱိ မာ ဣဓ ပ၀ိသာတိ နီ၀ရဏံ ကာတုံ (၀ိ၊႒၊၃၊၂၉၄) မွလည္း အာ၀ရဏႏွင့္ နီ၀ရဏကို ထပ္တူဖြင့္ျပေတာ္မူထားသလို၊ တဖန္ ၀ိဘဂၤအ႒ကထာ (၄၈၆) ထဲမွာလည္း ကုသလဓေမၼ အာ၀ရႏၱိ နိ၀ါေသႏၱီတိ နီ၀ရဏာနိဟု အာ၀ရႏၱိျဖင့္ပင္ နီ၀ရႏၱိိကို ဖြင့္ျပေတာ္မူေလသည္။ (အလားတူ အဖြင့္မ်ားစြာ ေတြ႕ႏႈိင္ေပေသးသည္)

မွတ္ခ်တ္၊ စိတၱႆာတိ ကုသလိစိတၱႆ၊ ၀ိေသသေတာ စ်ာနစိတၱႆ၊ အာဒိေတာ ၀ရဏံ အာ၀ရဏံ၊ ကိေလသ၀ါသနံ ေနတြာ ၀ရဏံ နီ၀ရဏံဟုဖြင့္သည္၊(၀ိသုဒၶိမဂ္၊ မဟာဋီကာဒု၊ ၄၉၇) အဖြင့္ကဲ့သို႔ ကုသိုလ္ႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး စ်ာန္ကုသိုလ္ဟု အထူးဖြင့္ျပေတာ္မူပါကလည္း သင့္ေတာ္ေပမည္။

(thesis ထဲမွာ ခုိင္မာေသာ statement အေပၚအေျခခံျပီး paragraph တစ္ခုထဲေရးရန္)

(ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္က ျမန္မာျပန္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ အဲဒီကို ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ ပုဒ္ေတြကို ျမန္မာေ၀ါဟာရ ၾကြယ္၀စြာျပန္ေပးေတာ္မူတတ္တယ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ တရားေဟာေတာ္မူတဲ့အခါ အဲလိုတူတဲ့ ပုဒ္ေတြကို. တြဲျပီး တစ္နက္တည္း ေပးေတာ္မူတတ္တယ္၊ ဒါကလည္း ေနရာေပၚ မူတည္ျပီး ကြဲသြားတာပါ၊

ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္က စာသင္သားေတြ အတြက္ က်မ္းစာျပဳတဲ့ ေနရာမို႔ အဲလိုကို ေပးရတယ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္လည္း က်မ္းျပဳတဲ့ ေနရာမွာဆို ေ၀ါဟာရၾကြယ္ၾကြယ္နဲ႔ ျမန္မာျပန္ေပးေတာ္မူတတ္တာကို ၀ိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာ နိႆယၾကည့္ရင္ သိႏႈိင္ပါတယ္၊ ႏွစ္ပါးလုံး စကားလံုးအသုံး ေခတ္မွီပုံကေတာ့ introduction လုပ္ေနစရာ မလိုေအာင္ကို စာသင္သားတိုင္းသိပါတယ္)

ဆရာေတာ္တပါးမိန္ေတာ္မူတာ မွတ္သားဖူးတယ္ အခ်င္းခ်င္း အရွက္မ်ားမ်ားကြဲေလ၊ scholar ေတာမွာ အရွက္မကြဲေလပဲတဲ့၊ အခုစာကတပည့္ေတာ္ Thesis အတြက္ထဲက တပိုင္းတစပါဘုရား။ မွားတာရွိရင္ အားမနာတန္း ေ၀ဘန္ေတာ္မူလို႔ရပါတယ္ဘုရား🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

စာေတြကမ်ားလြန္းသလို၊ အပိုဒ္သိပ္မခြဲတာက ဗဟုႆုတလိုခ်င္သူက ဘာျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံဖတ္မွာ ယုံသလို၊ စာခြဲလိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္ ကြဲလြဲကုန္မဆိုးလို႔ပါဘုရား။

အသွ်င္ေသာပါက (ဓိေပ့အ္သွ်င္)